Springt er één uit de wei, dan is niemand blij

In de film “As it is in heaven” van Kay Pollak krijgt een gevierde dirigent de leiding over een kerkkoor. Dit is natuurlijk samengesteld uit mensen die belangstelling hebben voor, maar niet noodzakelijkerwijs talent. Met deze diversiteit wint de dirigent uiteindelijk een internationaal concours. Prachtig natuurlijk hoe je met een gegeven team de hoofdprijs behaald. Diversiteit is gewenst. Discussie over balans tussen sexen, kleuren en smaken is aan de orde van de dag. Logisch want wie naar buiten kijkt ziet dat de huishouding van de natuur ook zo werkt, maar dat heet dan ecodiversiteit. Diversiteit is mooi, maar zonder betrokkenheid (of inclusion) wordt het ook niks. Want we moeten wel als leider de mensen die zorgen voor de kleur en smaak wel betrekken en ook vragen naar hun inbreng, anders is het window dressing.
Iemand die anders is dan de rest en zich daardoor onderscheid wordt vaak ervaren als dissonant of een crazy one. Het is de kunst deze dissonant in te passen en toe te laten omdat ze anders kijken en de werkelijkheid beleven; daardoor komen ze juist met verrassende opmerkingen en vragen. Ik zou ze maar koesteren!
Wij werken aan de vitaliteit van teams en vooral balans van teams om ze zo beter te laten werken aan hun ambities.
Als het gaat over balans en diversiteit is het volgende een bruikbare metafoor.
Een succesvol team heeft tenminste drie rollen nodig: het hert, de koe en het paard.
Het hert is vol van ideeen, elke dag een ander en springt levenslustig rond. De koe herkauwt, en zegt tegen het hert: “nou en” en “dat hebben we al eens gedaan”. Het paard daarentegen zegt “wanneer kan ik beginnen?” uiteindelijk kiezen ze samen wat werkt en gaan ze aan de slag op zoek naar succes.
Stel je voor dat één van de rollen ontbreekt dan raken hert en koe gefrusteerd, hert en paard doen van alles zonder opbrengsten of koe en paard staan elkaar aan te staren zonder enige voortgang. Alledrie zijn nodig. Hoe is de balans in jouw team? Wanneer ga jij oogsten?